CD – Creative Sources Recordings – CS721, Lisbon 2021
dans mon souffle j’écoute
la langue des oiseaux
Ernesto Rodrigues
1. I - 11'36''
2. II - 06'17''
3. III - 04'03''
4. IV - 10'50''
5. V - 10'22''
Ernesto Rodrigues - Viola
Guilherme Rodrigues - Cello
Stephan Bleier - Double Bass
Recorded May 2021, Berlin
Fotolazy by Elisa Scarpa
W wypadku pierwszej z płyt rodzinny klan Rodriguesów, wyposażonych w wiolonczelę i altówkę, spotykamy w towarzystwie kontrabasisty Stephana Bleiera. Nagranie powstało w Berlinie, w maju bieżącego roku, a składa się z pięciu swobodnych improwizacji, które trwają łącznie 43 minuty.
Aura otwarcia zdaje się być odrobinę przewidywalna. Struny chroboczą gwałcąc ciszę introdukcji, coś pomrukuje, niczym instrument dęty, ktoś generuje szybkie oddechy i głębokie westchnienia – bowed strings in minimal dance! Narracja gęstnieje spokojnymi frazami, które budują klimat niemal pre-industrialny, mogący w każdej chwili eksplodować swoją uśpioną ekspresją. Instrumenty śpiewają, zawodzą, skrobią o szybę wilgotnymi palcami. Ich na poły bezdźwięczna mechanika jest w stanie dotrzeć zarówno do granic hałasu (tu, bystrymi preparacjami), jak i zanurzyć się czystymi, kameralnymi frazami w bezmiarze swobodnej narracji. U progu kolejnej części struny jęczą pod pręgieżem kreacji artystów. Na dole opowieści snuje się nić melodii, przypominająca portugalskie saudade rodzące się w wyjątkową ciemnym pokoju. Two arco, one pizzicato! Śpiewne frazy cello uroczo haczą o estetykę muzyki dawnej. Trzecia opowieść trzyma się zamierzchłej historii kameralistyki. Muzycy sprawiają wrażenie, jakby stali na schodach berlińskiej filharmonii i odgrywali smyczkową symfonię. Łabędzie tańce na bazie basowych pomruków, plejada nieskażonych preparacjami czystych fraz strunowych.
Czwarta historia wybudza nas z kameralnych stanów dźwiękowego ukojenia. Złowrogie szorowania strun, uderzania smyczkiem po gryfie instrumentu - wszystko w oparach gęstej ciszy, w tle której tworzą się małe melodie, frazy gotowe do intonowania żałobnych pieśni pogrzebowych. Przez moment mamy wrażenie, że muzycy pracują na samych strunach, jakby ich instrumenty zostały pozbawione drewnianej obudowy. Trzy strunowce, niczym klucz dzikiego ptactwa zdaje się płynąć lotem wznoszącym, prowadząc przy tym niezobowiązujące rozmowy o życiu. Rezonujące dźwięki wiolonczeli i altówki dobrze lepią się tu z basowym pizzicato, które repetuje, tworząc zmysłową bazę dla ich melodyjnych pomysłów. Czas na finał tej strunowej przygody. Zaczyna wiolonczela, która ostro riffuje, pełna niemal rockowego temperamentu. Kontrabas burczy, a altówka kompulsywnie śpiewa. Dynamika improwizacji efektownie rośnie, jej faktura gęstnieje, a emocje rodzą się dzięki drastycznym szarpnięciom za struny największego z instrumentów. Opowieść zaczyna przypominać mała burzę z piorunami. Trzy smyczki idą tu w tango i świetnie się w tym czują! Na sam koniec schodzą w pobliże ciszy, kwilą na stronie, ktoś wydaje ludzki odgłos, a kontrabas chrząka frazami niepozbawionymi agresji. Andrzej Nowak (Spontaneous Music Tribune)
Maybe recorded at the same event in Berlin, is a trio with the phenomenal Stephan Bleier on double bass. "Anamorphose" is a suite in 5 movements, a wonderful example of free improvised contemporary chamber music. The moods are very serious, if not
dramatic. The cover, designed by Carlos Santos, shows a horse transforming into a rhinoceros... Ernesto comments in French: "De plus en plus fragile dans mon souffle j'écoute la langue des oiseaux". Indeed, one can also hear birds singing in this wonderful music. Maciej Lewenstein
A confluence of strings from the trio of Portuguese improvisers Ernesto Rodrigues on viola and Guilherme Rodrigues on cello, performing in Berlin with double bassist Stephan Bleier, the title referring to a gradual ascending progression formed through small changes, an apt analogy for the illusory and shape-shifting approach their 5-part improvisations lead. Squidco
Sem comentários:
Enviar um comentário